Nigdy nie chciałam być księżniczką. Nie marzyłam o pięknych sukniach, balach, ani o księciu, który jeździłby na białym koniu.
Nie śniłam o smokach, krasnoludkach, czy też samej magii.
Nie wyczekiwałam dobrej wróżki, która zmieniłaby moje życie.
Nigdy nie wierzyłam w bajki...
...I to był mój pierwszy błąd.
Bo mimo, że bajki mogą być stekiem bzdur (napisanym przez znudzonego
życiem półgłówka, który próbuje sobie wmówić, że świat jest jednak
piękny), to kto powiedział, że tacy są i ich bohaterowie?
Ja.
Ale to było zanim dałam sie zaciągnąć do cyrku. Zanim dostrzegłam coś,
co nie powinnam. I zanim otworzyłam te przeklęte drzwi.
Teraz jedynie chcę przeżyć i wrócić do domu.
Ale czy mi na to pozwolą? A może lepszym pytaniem byłoby: Czy ja odważę sie wrócić?
